Nagłowice » wieś gminna w województwie świętokrzyskim, w powiecie jędrzejowskim. Nagłowice » wieś w województwie świętokrzyskim, z Muzeum Mikołaja Reja. nagłowice » wieś z muzeum Mikołaja Reja. nagłowice » geografia, Polska, literatura. nagłowice » wieś Mikołaja Reja. Nagłowice » geografia, miasta i miejscowości Cały apartament. 43 m² powierzchnia. pralka. bezpłatne Wi-Fi. bezpłatny parking. parking na miejscu. Obiekt Historic Apartment Mikołaja Reja, położony w dzielnicy Śródmieście w miejscowości Wrocław, zapewnia bezpłatne WiFi i pralkę. W pobliżu znajduje się: Muzeum Narodowe. Odległość ważnych miejsc od apartamentu: Hala Wieś z kart powieści „Chłopi” Wieś z kolejowym i drogowym przejściem granicznym na Ukrainę Wieś z legendarną Jaskinią Łokietka Wieś z malowniczym zamkiem nad Jeziorem Czorsztyńskim Wieś z manierystycznym zamkiem Krasickich Wieś z musicalu „Skrzypek na dachu” Wieś z muzeum Jana Kochanowskiego Wieś z Muzeum Mikołaja Reja Mapa miejscowości Mysłowice ul. Mikołaja Reja w serwisie e-turysta. Prezentujemy mapę na której można przeglądać interesujące Cię miasto i odnaleźć poszukiwaną ulicę czy obiekt. Mapy obejmują obszar całej Polski, a korzystać z nich należy przesuwając ją za pomocą myszy. WIEŚ Z MUZEUM JANA KOCHANOWSKIEGO - 3 - 10 liter - Hasło do krzyżówki. 🔔 Wyszukiwarka haseł do krzyżówek pozwala na wyszukanie hasła i odpowiedzi do krzyżówek. Wpisz szukane "Definicja" lub pole litery "Hasło w krzyżówce" i kliknij "Szukaj"! Brak placówek poczty. Wrocław ul. Mikołaja Reja - Noclegi na mapie. Ul. Mikołaja Reja Wrocław kod pocztowy - E-turysta. Kody pocztowe wszystkich miast i ulic w całej Polsce. Sprawdź jaki jest kod pocztowy dla Ul. Mikołaja Reja w Wrocławiu. W 1905 uroczyście obchodzono 400-lecie urodzin pisarza. Odbył się z tej okazji zjazd literacki, wydano księgę jubileuszową „Z wieku Mikołaja Reja”. Aleksander Bruckner opublikował cenną monografię „Mikołaj Rej. Studium krytyczne”. W 1969 roku równie uroczyście, na licznych sesjach naukowych obchodzono 400- lecie jego śmierci. Wieś z malowniczym zamkiem nad Jeziorem Czorsztyńskim Wieś z manierystycznym zamkiem Krasickich Wieś z musicalu „Skrzypek na dachu” Wieś z muzeum Jana Kochanowskiego Wieś z Muzeum Mikołaja Reja Wieś z Muzeum Pienińskiego Parku Narodowego Wieś z muzeum Wincentego Witosa Wieś z powieści „Chłopi” Wieś z ruinami zamku Źródło: Statut warcki z 1422 r., [w:] Teksty źródłowe do nauki historii w szkole. Sytuacja wsi feudalnej do XV wieku, t. 7, oprac. W. Korta, Warszawa 1959, s. 26. Źródło B “ Jan Długosz Liber beneficiorum dioecesis Cracoviensis. Kalina. Wieś […], której dziedzicami są liczni z domu Potrójny Topór. Sprawdź nasze mapy i zobacz co interesującego znajduje się danej ulicy miasta. Mapa Reda ul. Mikołaja Reja, dla poszukujących noclegu w Redzie ul. Mikołaja Reja stworzyliśmy możliwość przeglądania ofert obiektów noclegowych bezpośrednio na mapie. Wszystkie prezentowane na mapie obiekty pochodzą z renomowanego serwisu e-turysta. mfFrRjh. HistoriaDo końca XII w. Mogilany były wsią królewską. W 1199 r. wieś przeszła w ręce prywatne, zmieniając przez kolejne dziesięciolecia swoich właścicieli. W 1560 r. właścicielem majątku zostaje kasztelan krakowski Wawrzyniec Spytko Jordan herbu Trzy Trąby. Zamożny, wpływowy, dobrze widziany na królewskim dworze, miał swoje ambicje, które z powodzeniem realizował. Nabywszy Mogilany, Jordan przeznaczył je na swą siedzibę, porzucając dawniejsze rezydencje – zamek w Melszynie i dwór wójtowski w Myślenicach. Zafascynowany pięknem otoczenia i rozległymi panoramami na Tatry i Kraków wybudował w Mogilanach rezydencję posadowioną na sztucznie wzniesionym tarasie, z którego widok był jeszcze efektowniejszy. Pałac w Mogilanach wzniesiony w latach 1560-1567 łączył w sobie cechy modnej wówczas podmiejskiej willi w typie włoskim, z typowo polskim budulcem, jakim było drewno. W kształcie zapamiętanym przez świadków dwór mogilański nie różnił się szczególnie od innych tego typu rezydencji rozsianych po Rzeczypospolitej. Tym, co go wyróżniało był, i do tej pory pozostaje, wspaniały ogród. Nie wiadomo, kto był jego projektantem, chociaż niektórzy badacze wskazywali na włoskiego architekta i dekoratora Bartolomeo Ridolfiego z Werony, zięcia i współpracownika słynnego architekta, Giovaniego Marii Falconetta. Był to ogród geometryczny, kwaterowy, którego opis z 1567 r. zachował się za sprawą przebywającego tu Mikołaja Reja. Spytek Jordan Był miłośnikiem sztuki, znanym w kraju i za granicą. Chętnie otaczał się ludźmi kultury. W Mogilanach stworzył w Mogilanach coś w rodzaju bractwa artystycznego. Oprócz Mikołaja Reja, w pałacu przebywało wielu artystów, pisarzy i uczonych, wśród nich np. ks. Stanisław Orzechowski. Działała tu także założona w oficynie drukarnia, w której wydano znane dzieło Reja “Żywot człowieka poczciwego”. Po śmierci w 1568 r. Spytka Jordana, dobra mogilańskie stały się własnością wdowy po nim, Anny z Sieniawskich. Później drogą koligacji rodzinnych przechodziły wielokrotnie z rąk do rąk – coraz bardziej zaniedbane. W 1. połowie XVII w. prawdopodobnie nastąpiła modernizacja założenia architektonicznego i ogrodowego. Za inicjatora tych zmian uznaje się Michała Jordana, późniejszego wojewodę bracławskiego. Powstał budynek usytuowany symetrycznie na osi geometrycznego ogrodu ozdobnego, prawdopodobnie ramowanego szpalerami lub bindażami grabowymi. W tym okresie uformowano rodzaj sztucznej szkarpy terenowej w rejonie spadku zmniejszającej stromiznę środkowej części ogrodu. Pierwsza pośrednia wzmianka o alejach grabowych pochodzi z 2. połowy XVIII w., a bezpośrednia dopiero z 1851 r. W 1761 r. zadłużone dobra mogilańskie zostały oddane w zarząd wierzycielom, z których największe zastawy mieli Lubomirscy. W 1764 r. wymusili oni na ówczesnym właścicielu, Stefanie Jordanie, ostateczną sprzedaż zdewastowanego majątku księciu Józefowi Massalskiemu. Później wraz z ręką córki Massalskich, Heleny, księżniczki Sydonii de Ligne dobra przechodzą w posiadanie Franciszka Potockiego. W 2. połowie XVIII w. nastąpiła rozbudowa położonego na osi ozdobnego założenia architektonicznego o dwa aneksy boczne. W tym czasie nastąpiła zapewne częściowa zmiana w zabudowie folwarcznej z drewnianej na murowaną. W 1802 r. Mogilany, wraz z Głogoczowem i Kuleszowem kupuje łowczy sanocki Józef (I) Konopka, który przy wykorzystaniu piwnic starszego budynku (prawdopodobnie gospodarczego) wznosi nowy dwór, stanowiący trzon budynku istniejącego do dzisiaj. Dwór ok. 1830 r. przebudowany wg planów Juszczkiewicza to budynek późnoklasycystyczny, murowany, prostokątny, z portykami arkadowymi od zajazdu i od ogrodu, zwieńczonymi trójkątnym przyczółkiem. Dalsza rozbudowa siedziby o część północną nastąpiła na początku XX w. W 1885 r. Mogilany odziedziczył Stanisław Konopka. W okresie międzywojennym prowadził on w Mogilanach wzorcowe gospodarstwo rolne, będące miejscem praktyk dla studentów Akademii Rolniczej. W początkach XX w. nastąpiła również dalsza rozbudowa części parkowej posiadłości. Stanisław Konopka zasadził grupę świerków zamykających częściowo od północy (wraz z dworem i odcinkiem szpaleru) ogród włoski. Został on ostatecznie zmieniony w ogród wypoczynkowo-dekoracyjny. Byś może przy tej samej okazji brzegi kwater zostały obsadzone strzyżonym bukszpanem. W okresie II wojny światowej spłonął dach mogilańskiego dworu – wiążące się z tym prace remontowe i adaptacyjne wykonali je jeszcze Konopkowie, ale już w 1945 r. majątek został upaństwowiony. Na przełomie 1967 i 1968 r. Dwór w Mogilanach przeszedł na własność Polskiej Akademii Nauk. Po przeprowadzeniu generalnego remontu utworzono tutaj Dom Pracy Twórczej. Opis Zespół założony przez Wawrzyńca Spytka Jordana po 1560 r. położony jest na kulminacji wzgórza i składa się z dworu i otaczającego go parku. Dzisiejszy budynek powstał prawdopodobnie obok niezachowanej rezydencji Jordana. Wskazuje na to jego asymetryczne położenie względem ogrodu. Współczesny dwór jest budowlą klasycystyczną, założoną na planie prostokąta, przykrytą stromym, dwuspadowym dachem mansardowym z lukarnami doświetlającymi użytkowe poddasze. Elewacje frontowa (północna) i ogrodowa (południowa) ozdobione osiowo umieszczonymi ryzalitami o arkadach filarowych zwieńczonych trójkątnymi przyczółkami. Od wschodu niewielki taras i schody prowadzące do niego od północy i południa. Taras oraz schody od wschodu zakończone kamienną balustradą z tralkami, od zachodu dobudowana piętrowa oficyna kryta „łamanym” dachem. Starsza część dworu kryta blachą na rąbek stojący, dobudowana później oficyna dachówką karpiówka w kolorze ceglastym. Dwór jest podpiwniczony. W południowej części parku z której rozpościera się doskonały widok na panoramę Tatr taras zakończony kamienną balustradą ogrodową z tralkami i 2 puttami, być może proweniencji z czasów i materiałów zastosowanych w pierwotnym pałacu mogilańskim rozebranym w XVIII w. (analogiczne motywy i figury na wschodnim tarasie dworu). Dwór i otaczający go park należą do skarbu państwa i zostały użyczone gminie na okres 3 lat. Dwór nie jest udostępniony zwiedzającym. Park ogrodzony siatką, dostęp przez bramę główną. Godziny otwarcia przy wejściu. Oprac. Grzegorz Młynarczyk, OT NID w Krakowie, r. Bibliografia: Dvorak M., Dwory, zamki, pałace, Kraków 2005. Galarowski T., Mogilany, zarys monograficzny, Kraków 1976. Marcinek R., Myczkowski Z.,Teki Krakowskie, T. 2 (1995). Marcinek R., Myczkowski Z.,Teki Krakowskie, T. 2 (1995). Nowina Konopka J., Wieś Mogilany. Monografia. Kraków 1885. Sternalski J., Mogilany dawniej i dziś, Mogilany: TPM, Kraków: MBP, 1986 (Kroniki Mogilańskie 1). Od 2020 roku portal oferuje odwiedzającym najlepsze pomysły, gdzie wybrać się na wycieczkę w Polsce. Również z pomocą Was, naszych gości, stale ulepszamy i poszerzamy naszą bazę wycieczek, wspierając tym samym słowacką turystykę. Artykuł 50°40′45″N 20°6′24″E - błąd 39 m WD 50°40' 20°6' - błąd 14 m Odległość 1550 m Nagłowice wieś Urząd Gminy w Nagłowicach Państwo Polska Województwo świętokrzyskie Powiat jędrzejowski Gmina Nagłowice Liczba ludności (2020) 798[1] Strefa numeracyjna 41 Kod pocztowy 28-362[2] Tablice rejestracyjne TJE SIMC 0254812[3] Położenie na mapie gminy Nagłowice Położenie na mapie Polski Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego Położenie na mapie powiatu jędrzejowskiego 50°40′45″N 20°06′24″E/50,679167 20,106667 Multimedia w Wikimedia Commons Strona internetowa Nagłowice – wieś sołecka[4] w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie jędrzejowskim, w gminie Nagłowice[5][3]. Miejscowość jest siedzibą gminy Nagłowice. W latach 1954-1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Nagłowice. W latach 1973–197 miejscowość była siedzibą gminy Nagłowice-Oksa. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego. W Nagłowicach przez pewien czas mieszkał i tworzył „ojciec literatury polskiej” – Mikołaj Rej. Położenie[edytuj | edytuj kod] Wieś położona jest na Płaskowyżu Jędrzejowskim, 15 km na północny zachód od Jędrzejowa. 4 km na północ od miejscowości przepływa rzeka Biała Nida. W Nagłowicach znajduje się skrzyżowanie drogi krajowej nr 78, z drogą wojewódzką nr 742. W miejscowości występują pokłady torfu oraz kamienia wapiennego. Przez wieś przechodzi niebieska ścieżka rowerowa do Radkowa. Części wsi[edytuj | edytuj kod] Integralne części wsi Nagłowice[5][3] SIMC Nazwa Rodzaj 0254829 Huta część wsi 0254835 Krztyk przysiółek 0254841 Marianów przysiółek 0254864 Wilcza Grobla przysiółek Historia[edytuj | edytuj kod] Pierwsza wzmianka o Nagłowicach pochodzi z 1269 r. Wówczas to książę Bolesław Wstydliwy nadał wojewodzie krakowskiemu Sulkowi trzy łany ziemi w Nagłowicach i Łątczynie. Sulko oddał te łany klasztorowi jędrzejowskiemu, w zamian za części w Krzesławicach. W 1369 r. Kazimierz Wielki wydał przywilej na założenie miasta Przyrowa wywodzącemu się z Nagłowic Jakubowi Rechickiemu. Na początku XV w. Nagłowice znalazły się w posiadaniu Rejów. Wśród walczących pod Grunwaldem Jan Długosz wymienia Jana Reja z Nagłowic (Johannes Rey de Naglowycze de armis Okscha). W 1434 r. wieś była własnością Jana Reja, sędziego sandomierskiego. Jego syn Mikołaj, pisał się na Nagłowicach i Topoli. W 1465 r. wziął on w zastaw wsie Żerniki i Brzeźno za 1000 czerwonych złotych. Po jego śmierci przed 1497 r., wieś przeszła na własność jego żony Barbary oraz synów Piotra i Stanisława. Piotr jako dziedzic Nagłowic wymieniony został jeszcze w źródle z 1537 r. Jego brat Stanisław przeniósł się na Ruś i osiadł w Żurawnie nad Dniestrem. Synem Stanisława był poeta Mikołaj Rej, który odziedziczył Nagłowice po swym wuju Piotrze. W aktach z 1545 r. występuje on już jako dziedzic Nagłowic. Siedziba ta stała się centrum gospodarczej działalności Reja. Poeta skupował okoliczne wsie, w 1554 r. na gruntach wsi Tworowa założył miasto Oksza (współcześnie Oksa). Po śmierci Mikołaja posiadłość odziedziczyli jego synowie. Nie wiadomo jak długo Nagłowice pozostawały w posiadaniu Rejów. Tablica ufundowana na 500 lecie urodzin Mikołaja Reja przez społeczeństwo Nagłowic W drugiej połowie XV wieku w Nagłowicach powstał kościół i parafia. Między 1540, a 1550 r. kościół został zmieniony przez Mikołaja Reja na zbór kalwiński. O zborze pisał biskup Jerzy Radziwiłł, który wizytował Nagłowice między 1596, a 1598 r. Według kalwińskich akt małopolskich w 1629 roku pastor i zbór był „zagrożony” i latem 1630 roku ostatniego pastora przeniesiono na inne miejsce, a zatem zwrócenie świątyni katolikom musiało nastąpić wtedy. W 1695 roku Bogusław Rej (1646–1700) sprzedał Nagłowice. W 1734 r. wzniesiono nowy kościół drewniany. W 1784 r. wieś stała się własnością rodziny Walewskich. W 1798 r. Antoni Walewski, podperfekt jędrzejowski, a później gubernator kielecki, wybudował w Nagłowicach dwór. Założył tu również park. Po Walewskich, dobra przeszły na własność rodziny Kosickich. W 1827 r. było tu 364 mieszkańców i 33 domy. Pod koniec XIX w. we wsi znajdował się kościół parafialny, tartak parowy i wodny, gorzelnia, młyn oraz 45 domów. Urodził się tu Artur Józef Linowski – porucznik kawalerii rezerwy Wojska Polskiego, Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie i Armii Krajowej, cichociemny. Zabytki[edytuj | edytuj kod] Dwór murowany rodziny Walewskich, wzniesiony po 1878 r., we wnętrzu Muzeum Mikołaja Reja z ekspozycja przedstawiającą kopie rękopisów oraz współczesne drzeworyty przedstawiające życie i dorobek pisarza. Ponadto biblioteka, kawiarenka internetowa i pokoje gościnne. Park angielski założony na przełomie XVII w. i XVIII w., cenny ze względu na pięć starych dębów, choina kanadyjska, orzech szary, wiązy, modrzewie i wyjątkowe na terenie Polski perukowce podolskie. Informacje w sekcji Zabytki pochodzą z folderu Dworek Mikołaja Reja w Nagłowicach wydanego przez Gminę Nagłowice. Dwór i park jako zespół dworski są wpisane do rejestru zabytków nieruchomych (nr rej.: z z i z Sport[edytuj | edytuj kod] W miejscowości działa klub piłki nożnej, Dąb Nagłowice, założony w 1983 roku. Kościół[edytuj | edytuj kod] Kościół parafialny w Nagłowicach, murowany, pw. Różańcowej, zbudowany w latach 1898–1906 wg projektu Plebińskiego, neogotycki, konsekrowany w 1914 r. przez bpa Augustyna Łosińskiego. Do parafii należą: Nagłowice, Kuźnice, Rejowiec, Ślęcin. Przypisy[edytuj | edytuj kod] ↑ Raport o stanie gminy w roku 2020. Stan ludności str. 5 [dostęp 2022-02-26] ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska październik 2013, s. 806 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22]. ↑ a b c TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-03-26]. ↑ Jednostki organizacyjne gminy Nagłowice. Urząd Gminy Nagłowice. [dostęp 2015-03-26]. ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013-02-15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2015-03-20]. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo świętokrzyskie, Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2021, s. 8 [dostęp 2015-10-15]. Bibliografia[edytuj | edytuj kod] Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Warszawa 1880, Tom VI, s. 872–873 Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod] Parafia w Nagłowicach: [1] Nagłowice, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 872. Nagłowice, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 367. pde Siedziba gminy: Nagłowice Wsie Brynica Mokra Caców Chycza-Brzóstki Cierno-Żabieniec Deszno Jaronowice Kuźnice Nagłowice Nowa Wieś Rakoszyn Rejowiec Ślęcin Trzciniec Warzyn Drugi Warzyn Pierwszy Zagórze Zdanowice Kolonie Dziadówki Cacewskie Dziadówki Zdanowskie Nagłowice-Kolonia Zalesie Integralneczęści wsi Baraki Biały Ogon Caców-Dziadówki Caców-Kolonia Choinki Zdanowskie Chycza Cierno Plebańskie Cierno Poduchowne Doły, Górka Huta Ignaców Kierzki (Jaranowice) Kierzki (Zagórze) Korea (Cierno-Żabieniec) Korea (Rokoszyn) Krztyk Ku Jaronowicom Łopata Marianów Na Sieńsku Okupniki (Rakoszyn) Okupniki (Rejowiec) Okupniki (Zdanowice) Piaski (Deszno) Piaski (Warzyn Pierwszy) Podsieńszcze Podworskie Prytków Raj Resztówka Stara Wieś Ustronie Wilcza Grobla